Cultura

Nado en Vigo o 1 de Marzo de 1917, foi alumno de Carlos Sobrino. Pinta e talla madeira e traballa na industria familiar. Na guerra civil sofre o lategazo da traxedia. Prisioneiro, como republicano, en campos de concentración, é condeado a pena capital, que o fin non se cumple. Nos cárceres talla e pinta. Subsiste de novo en Vigo co estigma de “roxo”, admirado e animado por Laxeiro, que o retrata. Emigra crandestinamente a Buenos Aires, onde pasa bastantes anos ata que refai a su vida na dignidade do esfuerzo, a honestidade e o seu arte.

Restablecida a democracia en España, regresa a Galicia. Expón con rotundo éxito nunha sala de Caixavigo. Coa súa familia instalase en Mallorca e marchantes internacionais interesanse pola súa pintura. Pese o éxito, Lemos, galego maior de corazón, medularmente galego, regresa a súa terra e fixa súa residencia en A Estrada, donde é cordialmente recibido e considerado.

Estamos ante un gran debuxante e un gran colorista, ante un artista de longa traxectoria, do que na súa pintura a referencia, o documento, se transcende para ser arte, evocador, sentido, apaixoante. E dicir, un artista moi notable.

Exposicións