Cultura
Carballude, Pepe
Biografía
“..Nacín na aldea de Rubín, na Estrada, Pontevedra, o 15 de Agosto de 1.956. Tanta presa tiña por chegarque me presentei o día da Festa e xa comín á mesa cos festeiros.
Disque a madriña Consuelo paraba a xente que ía para a misa cantada e dáballe a grande nova. A pobre nom podía disimular o contento que lle producía o seu primeiro netiño.
Na nosa casa non había libros nin enciclopedias. Por iso lin poucos contosde pequeño, peroá hora de durmir, Rosa e Francisca, as mulleres que lles botaban unha man a meus pais nos trafegos do campo, contábanme unha chea de historias de lobos adoecidos, de fantasmas que volvían a este mundo ou de mouros gardiáns de tesouros fabulosos.
Meus irmáns e máis eu quedabamos toda a noite a soñar con aqueles relatos.. Coido que de aí prendeu en min o gusto por fabular.
Os primeiros anos paseinos na aldea, axudando nos labores da terra e xogando cos outros rapaces sempre que poidamos. No verán, mentres os pai durmian a sesta, bañabámonos no río que pasaba polo fondo das brañas onde se podían atopar sacos con gatiños ou cadelos afogados. De vez en cando axexabamos cómo se bañaban as rapazas e despois escolliámolas de mozas. Normalmente elas non sabían nada. Outras veces dábasenos por entrar nas hortas dos veciños a coller froita, a mesma que tiñamos nas nosas, pero a roabada sabía mellor. Tamén andabamos ós niños de paxaro ou pillabámolos con paxareiras, armabámoslles ás troitas de noite, xogabamos o fútbol, corriamos coa chinga… E ademáis eu era o sancristan. Así matabamos a holganza.
Cando cumprín doce anos marchei para Ourense. Estudiaba no instituto e vivía interno nun colexio menor. Era a primeira vez que saía ó “ estranxeiro” e doeume moito.
Pola noite lembrábame da casa da aldea, ruín pero agarimosa, dous irmáns, dos amigos, do can que me axudaba a tornar o gando, da troula… Na cidade non había nada diso. Non tiña queixa, pero faltábame a gárrula dos meus.
Metinme de cheo nos libros e rematei o bacharelato no ano 1.975. En Ourense coñecínalgúns dos escritores que máis admiro: Blanco Amor, Carlos Casares, Méndez Ferrín… Foi un descubrimento porque eu pensaba que todos os escritores estaban mortos, por iso saían nos libros.
Despois fun estudiar Filología Clásica a Compostela, a miña vocación desde terceiro de bacharelato. O mundo antigo ,de lendas e deuses caprichosos, atraíanme moito. Alí afondei na lectura de escritores gregos e latinos como Homero, Sófocles, Virxilio, Ovidio, Horacio… A ele débolles unha estética e un xeito de contar.
No ano 1.980 licencieime en Filoloxía Clásica e marchei a dar clase a Cabeza del Buey ( Badajoz).Ó ano seguinte aprobei as oposicións de agregado de Latín e destináronme a Vlilagarcía. Despois volvín a Badajoz, desta volta a Don Benito. Aquel ano fixenme catedrático de Latín e pasei a Carballo. Na actualidade estou no IES “ Xosé Neira Vilas” de Perillo – Oleiros ( A Coruña). Esta é a miña vida, unha fotografía en branco e negro que non se pode cambiar”.
A súa andaina literaria comeza no ano 1.986, especializándose no apartado da literatura infantil e xuvenil, á que se adicará case en exclusiva. Así no ano1.986 acada o 1º Premio na 3ª edición do Certamen literario “ O Barco de Vapor” coa súa obra OS GAZAFELLOS ( Edit. S.M ., 1.987). Continuará coa obra O XÍLGARO PINTOR ( Edit. Galaxia, 1.987). No ano 1.989 publicará tres obras: ANDAINAS DE PEDRO CHOSCO ( Edit. S.M., 1.989), O TALISMÁN DOS DRUÍDAS ( Edit. Galaxia / Everest, 1.989) e INVESTIGACIÓN 091
( Edit. S.M., 1.989 ). Cada vez a súa pluma ten máis presentes aos lectores máis xoves e así no ano 1.990 volve acadar de novo o premio “ O barco de Vapor”,
Coa obra O DEUS DESAPARECIDO ( Edit. S.M., 1.990), escrita en conxunto con Andrés García Vilariño. Neste mesmo ano tamén verán a luz OS ENREDOS DE OLALLA ( Edit. Sotelo Blanco / Everest, 1.990 ) e aparecerá traducida ao catalán a súa INVESTIGACIÓ 091 ( Cruilla- S.M., 1.990) No ano 1.992 publicarase a obra A FRAGA MISTERIOSA ( Edit. S.M., 1.992), que fora obra finalista no premio “ O barco de Vapor” do ano 1.987 Continuará coa HISTORIA DO HOME CAN ( Edit S.M., 1.993 / Everest, 1.994), con ¡ MALDITO D.N.I.! ( Edicións Xerais de Galicia, 1.994) e con S.O.S. ( Edit. Galaxia, 1.994.). Ata o ano 1.997 non volverá a publicar ningunha obra narrativa, algo que fará coa súa obra ROMAXE DE DESVENTURAS ( Edit. Rodeira, 1.997), que tamén será traducida ao castelán ese mesmo ano ( Edit. Edebé, 1.997). Asimesmo sairá da súa pluma a colaboración A PARTIDA DE AMAIRXÉN ( Asociación Cultural Neira de Vimianzo, 1.997). No ano 1.999 publicará as obras ANDREA QUERE SER MAIOR ( Edit. Everest, 1.999) e MIMOS E MÁIS MIMOS ( Edit. Galaxia, 1.999). No 2.001 sairá á rúa PAISAXE CON FONDO GRIS ( Edit. Galaxia, 2.001) e ao ano seguinte DE CÓMO O SANTO DOS CROQUES SE FAI PEREGRINO ( Edit. S.M., 2.002), obra coa que acadou o 1º premio do certame “ O barco de Vapor” dese mesmo ano. Tamén desde ano será a súa colaboración, non de literatura infantil e xuvenil, “Todo ten o seu valor” ( “ Relatos de verán”; La Voz de Galicia, 2.002)
.
Con todo, Pepe Carballude tamén posúe outras obras, principalmente traducións de obras da literatura clásica ao noso idioma; así temos: A GALICIA ROMÁNICA, L.G. BANGO TORVISO ( Edit.Galaxia, 1.987), AS FÁBULAS DE FEDRO ( Xunta de Galicia, Clásicos en galego, nº 2. Edit. Galaxia, 1.988), esta en conxunto con Xosé Mª Liñeira Reboredo, A VIDA DIÁRIA DOS ROMANOS
( Texto editora, 1.995), que é unha tradción ao portugués da mesma obra publicada en castelán ( Edit. S.M., 1.989), SOBRE A VELLEZ / SOBRE A AMIZADE, de Cicerón ( Xunta de Galicia, Clásicas en galego, nº 14. Edit. Galaxia, 1.995), tamén en conxunto con Xosé Mª Liñeira Reboredo. Amais cómpre salientar as súas colaboracións “ Do meu rueiro” en MANUEL REIMÓNDEZ PORTELA NA LEMBRANZA ( Edición do Castro, 1.996), nunha obra homenaxe ao estradense D. Manuel Reimóndez Portela, ou “ Un esquema para a análise visual do latín” ( Rev. Trevo, nº 5, Ourense)